O sobie

Warszawianka z urodzenia, pobiedziszczanka z wyboru. Małe wielkopolskie miasteczko staje się moim miejscem na ziemi. Tutaj żyję od 24 lat i staram się zmieniać rzeczywistość… z jej wielkimi, małymi i małostkowymi sprawami. Integruję lokalne środowisko pracując na co dzień jako bibliotekarz-animator. Na co dzień także jestem prezesem Stowarzyszenia, które wspiera niepełnosprawne dzieci, młodzież i ich rodziców. Od czasu do czasu mieszam, by jedni pomagali drugim i zawsze coś dobrego z tego wynika. Wszak tym, którym pomagamy jest lżej, a ci, którzy pomagają stają się lepszymi…
Działam od zawsze z potrzeby, z imperatywu… Najpierw przewodnicząca klasy, starosta roku… itd. Zdarzyło mi się organizować spółdzielnię mieszkaniową w popegeerowskiej wsi, szukać kompromisu w konflikcie o budowę kanalizacji i drogi pomiędzy mieszkańcami osiedla a władzami gminy. Teraz prezes (mam nadzieję, że niepowinowata Ochódzkiego…) Od 1996 roku mnie – warszawiance przyszło stawać się wielkopolanką. Mieszkam w Pobiedziskach i działam społecznie w stowarzyszeniu wspierającym niepełnosprawne dzieci, młodzież i ich rodziny. Zawodowo pracuje m.in. jako animator działań kulturalnych, turystyczno-krajoznawczych dla klubów seniora i środowiskowego. I tam też angażuje społecznie chętnych w działania dla podopiecznych Stowarzyszenia. Podobnie „wkręcam” – choćby okazjonalnie – społeczności szkolne naszej gminy. Lubię jednać ludzi wokół spraw, które choć odrobinę zmieniają rzeczywistość. Jestem przekonana, że ci, którzy mają odrobinę lepiej, mogą pomagać tym, którym los ograniczył możliwości. Czasem trzeba tylko iskry, podmuchu, aby dobro zaczęło się rozprzestrzeniać. Wszak pomaganie wzmacnia i czyni nas lepszymi…

Obecnie jestem radną powiatu poznańskiego w komitecie „KWW Niezależni dla powiatu”.